Als ik kon.. Dan huilde ik jouw tranen

Details van dit toneelstuk

Moeder en dochter zijn aan het knutselen. Dochter zit in de eerste fase van Alzheimer maar moeder ontkent het geheel. Tijdens het knutselen stapelt het ene voorval zich op het andere maar moeder heeft voor elk voorval een verklaring die niets met Alzheimer te maken heeft. Als moeder zich een gedichtje herinnert over Alzheimer realiseert ze zich op dat moment dat het over haarzelf en haar dochter gaat. Dan komt eerst een hevige ontkenning en dan eindelijk de acceptatie dat haar dochter Alzheimer heeft. Moeder weet dat ze moet beginnen met afscheid nemen van haar dochter omdat ze anders te laat is. Het liefst zou moeder haar dochters' tranen huilen zodat haar dochter van de goede momenten, die ze af en toe nog heeft, kan genieten zonder verdriet over haar ziekte.