De dochters van de baas

Details van dit toneelstuk

Het zijn sterke benen, die de weelde kunnen dragen. En het is mijnheer Wortel goed gegaan in zijn leven. Hij kan voor de dag komen met zijn portemonnee en zijn dochters. Hijzelf heeft er geen last van. Hij is de eenvoudige joviale man gebleven van voorheen. Maar zijn vrouw is de weelde wat naar het hoofd gestegen. En dat vindt Wortel helemaal zo erg niet, want hij gunt zijn vrouwtje wel wat. Zij heeft er vroeger hard genoeg voor moeten werken, en er zelfs armoe voor moeten doorstaan. Dus laat zij nu maar een beetje de barones uithangen met een butler enzovoorts, als zij daar plezier in heeft. Wortel glimlacht er maar wat om. Maar wat Wortel meer verontrust, is dat moeder de vrouw ook van haar dochters baronesjes schijnt te willen maken. Met haar oudste dochter is dit al bijna gelukt. Die heeft al een jonkheer tot verloofde. En wat voor jonkheer! Wortel kan hem niet uitstaan! Als zijn twee andere dochters ook in handen vallen van dergelijke jonkheren, dan beschouwt hij het resultaat van zijn zeer arbeidzaam leven maar als een zielige mislukking, ondánks al zijn geld. En daarom mag het niet gebeuren. Wortel neemt stiekem de touwtjes zelf in handen en nodigt schoonzoons in spé uit naar zijn smaak. Niemand mag natuurlijk weten, dat deze als aanstaande schoonzoons zijn bedoeld, maar zijn jongste " dochter - een allemachtig charmant ding van zeventien - komt achter zijn geheim en zal vader wel even een handje helpen. Zij doet dit met jeugdige niets ontziende voortvarendheid tot grote schrik en ontsteltenis van heel de familie, maar tot uitbundig plezier van het toeschouwend publiek. En langs een dolle weg van verrassingen en strubbelingen, bereikt zij haar doel: vaders doel! De verloofde jonkheer gaat de deur uit. En iedere dochter krijgt een man overeenkomstig de wensen van de hartelijke eenvoudige joviale mijnheer Wortel.