En toen waren er nul

Details van dit toneelstuk

Een wonderlijk gezelschap komt samen in het huis op Indian Island, een klein eiland voor de kust van Devon. Er schijnt geen enkele connectie te zijn tussen al deze mensen. Zij kennen elkaar geen van allen. Rogers en zijn vrouw zijn ingehuurd om de huishouding te doen, maar net als de anderen kennen ook zij de eigenaar en gastheer niet persoonlijk. Het is ook een vreemd huis. Eenzaam op dat rotsachtige eiland zonder enige verbinding met het vasteland. Niettemin is iedereen opgewekt en verheugt zich op een aangenaam en rustig weekend. En dan plotseling klinkt er een vreemde boodschap. Het blijkt een band te zijn die is gestart door Rogers, in de veronderstelling dat het muziek is. Iedereen wordt ervan beschuldigd een moord op zijn of haar geweten te hebben, zonder daar ooit voor te zijn veroordeeld. De verwarring is groot. Iedereen ontkent natuurlijk, maar er blijft toch iets van ongeloof hangen. Men wil weg, maar er is geen boot. Telefoon of een ander communicatiemiddel is niet aanwezig. Goede raad is duur. En dan plotseling sterft Marston. Moord? Zelfmoord? Niemand weet het maar de angst groeit en langzamerhand krijgt een achterdocht tegen ieder ander de overhand. Er vallen meer doden. En iedere keer valt er ook een beeldje van de schoorsteen. De doodsoorzaken schijnen overeen te komen met een kinderrijmpje dat boven de schoorsteenmantel hangt. De spanning stijgt en de moordenaar schijnt onvindbaar. Tot op het laatste moment de bevrijdende ontknoping komt en de laatste twee overgebleven gasten elkaar in de armen sluiten.