Een gast op de boerderij

Details van dit toneelstuk

Wie herinnert zich nog haar "NIEUWE VEEARTS", haar "DEINING OM DE DORPSDOKTER", haar "RUWE STORMEN", allemaal stukken die het nog steeds doen. En waarom? Omdat ze tintelen van humor, omdat ze diep graven in het leven en met een heel fijne pen geschreven zijn. Haar typen zijn altijd raak en haar dialoog stemt altijd tot nadenken. Het zijn niet zomaar stukken voor de vuist weg geschreven, maar het is goed doordacht werk. Zo ook hier weer in dit spel. Zij tekent een jong vrouwtje zo sterk in haar verlangen naar geluk, dat men onmiddellijk contact met haar heeft. Het vrouwtje is pas een paar jaar getrouwd, heeft een kleine boy van twee jaar, maar het huwelijk biedt haar niet wat zij in haar dromen ervan verwacht heeft: liefde, enkel maar liefde. Haar man, die een grote hofstee heeft, is beladen onder het werk, heeft geen tijd voor haar, onderkent ook haar behoeften niet. O, hij is een heel goede kerel maar ietwat stug en driftig van karakter. Kortaf en niet gediend van zoveel aanhalerigheid, waarvoor hij zich in zijn mannelijkheid eigenlijk een beetje schaamt. Het vrouwtje zoekt troost in liefdesromannetjes en in gesprekken met haar guitige dienstbode en haar hartsvriendin, die hoge (te hoge) ogen gooit wat het leven betreft. Nu leest zij een roman over Antonio. En plotseling staat deze Antonio voor haar in de figuur van een Spaanse gastarbeider. Antonio blijft werken op het land van haar man. In Antonio droomt zij het ideaal van een echtgenoot. Hij is zo voorkomend Antonio, zo beminnelijk, zo heel anders dan haar man. Verder willen wij u liever niets vertellen over dit spel. Het zit nog vol met vele andere intens levende figuren met hun eigen boeiende verhaal. Het is een warm, romantisch spel, doorschoten met veel moderne humor.