De geur van bloemen

Details van dit toneelstuk

Isis is een jong meisje. Ze is de belichaming van de dwang tot leven. Maar ze treedt in het stuk op als dode. Pas dood is ze aan het begin, wanneer de doodgravers verschijnen. Werkelijk dood, eindelijk zich gewonnen gevend en uitgewist uit het bestaan van anderen, is ze aan het eind van het stuk, als de doodgravers als laatsten het kerkhof verlaten. Daartussen de conflicten. De relatie met haar familieleden wordt zichtbaar: de wat schimmige verstandhouding met haar vader, de haat tegen haar koele stiefmoeder, het gezellige klein-meisje-spelen bij oom, tot het daar op schoot niet veilig blijkt. De grootste plaats neemt Godfried in, haar stiefbroer. Broertje en zusje zijn ze, en soms lijkt het op minnaar en minnares. De conflicten met de anderen spitsen zich toe, naarmate zich in Isis het conflict toespitst tussen haar liefde voor een getrouwde man en het verbod dat de kerk daarbij oplegt, het conflict tussen een levensnoodzaak en een onverbiddelijk moreel systeem met hemels gezag. De oplossing heeft de vorm van een nieuw conflict...