Is liefde blind

Details van dit toneelstuk

Dit stuk is een en al lichtvoetigheid. Het is als het spel van kinderen, die opgetogen kleurige bellen blazen. Ze zijn zich van geen zorgen bewust, voor hen is het leven alleen maar spel; een heerlijk verrukkelijk opwindend spel. En zo is ook dit stuk. Heerlijk verrukkelijk, opwind, stout en overmoedig, baldadig en luid, maar soms ook ontzaggelijk vertederend. Na zijn "Paris, of spot niet met de liefde" behoeft dit spel van Jan Naaijkens eigenlijk geen aanbeveling meer. Wie de naam van Jan Naaijkens hoort, denkt onmiddellijk aan charme, lichte spot en levenslust. Zijn stukken zijn alle even speels. Ze tintelen van humor. En ook in dit stuk weer bezingt Jan Naaijkens de liefde, waaraan geen mens ontsnappen kan. De liefde, die het leven zo mooi maakt en de mensen kleur en reli‰f geeft, en waarvan men zegt, dat zij blind is, omdat buitenstaanders er soms niets van begrijpen kunnen. Maar is de liefde wel blind?