De japanse steenhouwers

Details van dit toneelstuk

Een steenhouwer sloeg op de rotsen, de stenen in stukken. Van die stenen bouwde men huizen. In de winter was het steenkoud; in de zomer snikheet. De steenhouwers baalde hier enorm van en riep uit: "ik wou dat ik hier weg mocht". Ineens stond er een engel voor zijn neus en die zei dat hij alles kon krijgen. De steenhouwer dacht niet lang na. Weg van die rots en hij wilde ook rijk zijn! Hup, weg was hij: ergens anders en steenrijk! Hij ontmoette andere mensen. Hij wilde zelfs koning worden. Alle macht en lekker in de zon liggen. Maar dat zonnen verveelde; hij vond de zon te warm. "Ik wil zelf de zon zijn", riep hij uit. De engel kwam en hij werd zelf de zon; daarna werd hij wolk en liet hij het hard regenen. Hij genoot van zijn macht. Alles spoelde hij weg! Behalve de rots, die bleef staan. De engel kwam opnieuw en hij werd terug steenhouwer. Vrij naar een verhaal van Multatuli.