Oud zeer

Details van dit toneelstuk

De oude mevrouw Tonia Appingen is "fout" geweest in de jaren 1940-1945, en vindt dat zij met haar NSB-verleden daar te lang en te veel voor gestraft is. Zij heeft haar nichtje(?) Suzan alleen moeten opvoeden en ook Suzan is beinvloed door de bitterheid van haar tante. De oude mijnheer Simon Hesmerg is een overlevende van de holocaust en ook hij moet nog vaak denken aan zijn kamptijd, de bevrijding door de Russen, en de na-oorlogse herstelperiode. Hij vertelt hierover aan zijn zoon Paul. Zowel Tonia als Simon zijn oud en gebruiken nogal wat medicijnen, die hen verstrekt worden door Marja Hortus, de wijkverpleegkundige. De volstrekte antipoden Tonia en Simon wonen, zonder het te weten, naast elkaar in een appartementencomplex. Als een keer de waterleiding vanwege een reparatie geen water kan leveren moet Paul voor zijn zieke vader een glas water halen bij de buren. Daar ontmoet hij Suzan, en tussen Paul en Suzan bloeit iets moois op, terwijl zij de bedoeling hebben hun eenzame vader en moeder een beetje aan elkaar te koppelen... Als dan blijkt dat Simon en Tonia een totaal verschillend "oorlogsverleden" hebben, houdt Marja Hortus, die van hun overtuigingen op de hoogte is, haar hart vast. Simon en Tonia vechten hun meningsverschillend goed gebekt uit, met een verbazende halsstarrigheid, maar komen er na zo lange tijd niet meer uit: wie of wat was nu goed, wie of wat was er fout? Paul en Suzan schudden het verleden van zich af en gaan misschien verder met elkaar. Zit dat er voor Tonia en Simon, op het eind van hun leven, ook nog in?