Schrijf me in het zand

Details van dit toneelstuk

ALLEEN LEVERBAAR IN VLAANDEREN! Judith, die in verwachting is, logeert bij haar ouders. Ze komt haar moeder helpen inpakken met het oog op de naderende verhuizing. Kort tevoren heeft Anne, Judith's zus, zelfmoord gepleegd en vooral het zien van de kast met haar spullen roept bij Judith herinneringen op. Vanaf dat moment wisselen heden en verleden elkaar steeds vloeiend af en is Anne voortdurend aanwezig. Als Judith tijdens het opruimen in Pako, een oude pop, een soort dagboek van Anne ontdekt, wordt haar geleidelijk de ware oorzaak achter de zelfmoord van haar zus duidelijk. Vanaf haar twaalfde is Anne regelmatig door haar -nu invalide- vader seksueel misbruikt. Vol complexen en psychosen is Anne een tijdlang opgenomen geweest, maar geholpen heeft het niets. Ze kon zich niet anders dan door zelfmoord van het verleden met haar vader bevrijden. Of zoals haar eigen slotwoorden luiden: "Ik voel me zo alleen - zo verloren en slecht -ik moet me verbergen onder de grond - geen ruimte voor mijn hoofd - verdien het niet om te ademen - verdien het niet om te bestaan in het lege land - schrijf me in de wind, in het zand - in het niets onder de zee." Judith verwijt haar moeder dat zij door te zwijgen in feite de zijde van haar man koos. Bovendien konstateert Judith tot haar verbijstering dat ze zelf in al die jaren niets van de spanningen in 'deze broeikas van bedrog' heeft begrepen. Als ze haar vader tenslotte met de gruwelijke feiten confronteert, is het maar de vraag of ze daarmee werkelijk een ommekeer bij haar ouders in gang heeft gezet. Voor Judith zelf is na haar ontdekking in elk geval één ding duidelijk: "Ik heb geen ouderlijk huis meer." (cop. TC)