Tot de dood ons scheidt

Details van dit toneelstuk

Een bijzondere eenakter, die begint daar waar het leven ophoud. Als decor slechts twee doodskisten. Hilde en Emiel zijn blijkbaar dood, iets wat zij zich langzamerhand ook gaan beseffen. Tot hun eigen verbazing denken zij nog net zo over zichzelf en elkaar als voor hun dood. Het voordeel is dat het nu niets meer uitmaakt, dreigende echtscheidingen en affaires met een ander staan nu opeens in een heel ander daglicht. Ze dienen nu te beslissen wat ze verder gaan doen, niet wetende of zij iets te kiezen hebben. De voortgang van de plechtigheid ter ere van hun nagedachtenis is tevens hun eigen tijdschema. Het boeiende aan deze eenakter is de afzonderlijke strijd die man en vrouw alsnog moeten aangaan met elkaar en met zichzelf. De rake, verbale klappen die ze uitdelen geven een treffend beeld van hun aards bestaan. Als de plechtigheid is afgelopen hebben zij hun keuze gemaakt.