Het verdriet van garmisch-partenkirchen

Details van dit toneelstuk

Het winterse dorpje Garmisch-Partenkirchen staat elk jaar in het middelpunt van de belangstelling, als de skischansspringers er bij elkaar komen om zover mogelijk de bergheuvel af te springen. Wat bijna niemand weet, is dat dit skioord al mensenlevens lang een knusse kaboutergemeenschap huisvest. Het leven van deze kabouters kabbelt dag in dag uit voort, en hoe klein van stuk de bewoners ook zijn, hun eeuwenoude waarden en tradities zijn groots. Lief en leed worden met elkaar gedeeld. Dat maakt het dorpsleven, ondanks de ijzige en snijdende kou, prettig en warm. Niets lijkt de rust te kunnen verstoren. Zelfs het skischansspringen niet. De geboorte van het meisje Lovisa geeft aanleiding tot grote dorpsvreugde. Niemand kan dan nog bevroeden dat dit kind de hele gemeenschap danig op haar grondvesten zal doen schudden. Want naarmate Lovisa ouder wordt, blijft ze maar groeien en groeien. Ver boven de hoofden van haar familie, dorpsgenoten en alle puntmutsen uit. Het is onomkeerbaar: dit buitenbeentje heeft voorgoed de rust in het dorpje verstoord. In dit stuk worden de gevolgen hiervan haarscherp uitgemeten. Welke gevoelens komen boven drijven als aan dierbare tradities wordt getornd? Wat gebeurt er als een eens zo hechte gemeenschap onthecht raakt en de lieve vrede smelt als sneeuw voor de zon? Een verhaal vol winterse emoties van kleine mensen met grote problemen. Op zoek naar een nieuw evenwicht, naar warmte en geborgenheid. Zodat de volgende winter wat minder koud zal zijn.