Het verjaardagsfeest

Details van dit toneelstuk

Bij een paar oude mensen in een badplaatsje, is een jongeman in komen wonen. Stanley is in de dertig, pianist van beroep, maar nu is hij zonder werk en hij komt nooit de deur uit. Tot laat in de morgen ligt hij in bed en hangt dan maar in huis rond. Meg, de oude vrouw, is dol op hem: ze verwent hem met kopjes thee op bed en hoopt dat Stanley eens een keertje met haar wil gaan wandelen op de boulevard. Ze is een beetje seniel, ontzettend goedig en Stanley vindt haar nogal irritant. Petey, haar man, verhuurt stoelen op het strand. Hij is ook goedig. De vorige avond is hij aangesproken door een paar mannen, die vroegen of ze bij hem een kamer konden huren voor een paar dagen. Ze zullen vandaag komen horen of het goed is. Meg vindt het fijn; ze hebben hun huis in laten schrijven als pension en nu komen er dus gasten. Als Stanley het nieuws hoort is hij kennelijk ongerust. Er wordt een pakje bezorgd dat Meg besteld heeft. Het meisje dat het pakje afgeeft maakt een praatje met Stanley. Hij probeert haar uit te horen over die eventuele pensiongasten, maar Lulu, het meisje, weet er niets van. De mannen verschijnen; ze heten Goldberg en McCann. Als ze alleen in de kamer zijn hebben ze het over ?het karwei? dat hier gedaan moet worden en waar McCann nogal zenuwachtig over is, maar Goldberg zegt dat hij, als het eenmaal zo ver is, zo koel als ijs is. Wanneer Meg komt, vertelt ze dat Stanley de enige gast is die ze op ?t ogenblik heeft. Hij is vandaag jarig en ze wil een partijtje voor hem geven. Goldberg en McCann zullen graag meedoen. Meg moet Lulu er ook maar bij vragen; de heren zullen voor de drank zorgen. Meg geeft Stanley een speelgoedtrommel cadeau omdat hij hier in huis geen piano heeft. Als Stanley hoort dat die ene meneer Goldberg heet, verstart hij en daarna gaat hij als een krankzinnige op het trommeltje slaan. In het gesprek dat de twee mannen met Stanley voeren, is het een spel van kat en muis. Stanley probeert een paar keer te zeggen dat ze zich vergissen en zij beletten hem de deur uit te gaan. Het partijtje ?s avonds ontaardt in veel gezuip en gevrij van Goldberg met Lulu. Petey is er niet bij. Meg geniet en Stanley wordt bijna gek van angst. De volgende morgen vertellen de mannen aan Petey dat Stanley naar een zenuwarts moet. Zij zullen hem meenemen. Petey, die iets van de dreiging voelt, roept eenmaal onmachtig: ?Laat hem met rust!?, maar als ze dan zeggen: ?Waarom gaat U niet met ons mee, meneer Boles??, durft hij dat kennelijk niet. Stanley laat zich volkomen wezenloos meenemen. Meg heeft niets in de gaten.Geen andere schrijver kan je zo bang maken ? bang als een kind dat niet begrijpt wat er gebeurt. Want dat is Pinter zijn systeem: hij laat je in onzekerheid over alles. Op het ?feestje? brult Goldberg een lied over het heilige Ierland en hij zegt éénmaal tegen Stanley. ?Je hebt ons verraden?. Dus dat zou voldoende aanwijzing kunnen zijn. Maar ze zeggen zo veel tijdens de hersenspoeling die ze hem laten ondergaan ? ze beschuldigen hem ook van allerlei dingen die hij onmogelijk gedaan kan hebben. Dus zeker weet je het niet. Je weet ook niet wat ze met Stanley gaan doen, dat is juist het angstwekkende. Als je een schot hoorde of je zag desnoods dat ze hem dood schoten, zou het minder erg zijn!