Xantippe

Details van dit toneelstuk

Socrates' veroordeling tot de gifbeker geniet welhaast even grote bekendheid als de veroordeling van Jezus Christus tot de kruisdood. In beide gevallen heeft de geschiedenis niet de gevonniste maar de rechters veroordeeld. Generaties van classici hebben ons, met spijt in het hart, voorgehouden dat Socrates' doodvonnis een smet heeft geworpen op het blazoen van het zo hoog geeerde Athene, dat in die Gouden Eeuw, de vijfde eeuw voor Christus, waarin Socrates leefde - zoveel goeds en schoons tot stand heeft gebracht. Zo is Socrates die, blijmoedig de gifbeker drinkend daarmee in feite zijn medeburgers in de beklaagdenbank plaatste, hardnekkig deel geworden van de geschiedschrijving van Athene - even hardnekkig als het stereotiep dat sinds die dag geweven is rond de figuur van Xantippe, de vrouw van Socrates, die tot in onze dagen model staat voor een helleveeg. Dit stuk, dat een ontbrekende dialoog op de sterfdag van Socrates bevat, die tussen Socrates en Xantippe, neemt van beide stereotiepen afstand.