Zilver

Details van dit toneelstuk

In een gang van een wat ouderwets aandoend hotel in Venetië is een oudere piccolo aan het opruimen als een jong kamermeisje opkomt dat de ramen wil gaan wassen. De piccolo wil een praatje met haar aangaan en prijst haar werk, maar al vrij snel in het gesprek blijkt dat het meisje beslist niet trots is op haar arbeid en het alleen maar ziet als een tussendoortje. Ze is op weg naar beter werk. De piccolo probeert het meisje te overtuigen van het feit dat zij beiden al goed werk doen. Per slot van rekening zit het hotel altijd vol. Het meisje is er nog niet van overtuigd en vertelt dat ze aan haar laatste dag bezig is. De piccolo probeert haar voor het hotel te behouden, want anders wordt het moeilijk om de gasten goed van dienst te kunnen blijven. Maar hoe overtuigt hij haar? Hij probeert dat door haar te vertellen hoe leuk, afwisselend en boeiend het werken kan zijn in een omgeving die misschien zo op het oog hopeloos ouderwets en saai lijkt. Het kamermeisje wil eigenlijk het liefst haar werk zo snel mogelijk afmaken, maar de piccolo weet haar toch over te halen te luisteren. Met frisse tegenzin, want wat heeft een oudere man die zijn hele leven op één plek heeft gewerkt nou helemaal te vertellen? Dat wordt ongetwijfeld heel, heel vervelend. Maar daarin vergist ze zich toch deerlijk.