Chemische reacties

Details van dit toneelstuk

Bert heeft van zijn vader Kees een chemische fabriek geërfd. Omdat het leiden daarvan niet zo’n succes bleek, heeft hij het directeurschap moeten overdragen aan zijn vrouw Hetty. Voor hun trouwen speelde zij, als secretaresse van zijn vader, al een belangrijke rol in het bedrijf. Ook als directeur weet zij van wanten. Bert heeft sinds de overdracht de huishoudelijke taken van Hetty overgenomen. Een mooie oplossing schijnbaar, maar wel eentje die – die net als in de chemie – soms heftige reacties oproept: bestaande bindingen worden verbroken en/of nieuwe bindingen gevormd… Hun dochter Liesbeth is – ondanks haar achttien jaar - een beetje in haar puberteit blijven hangen. Zij vindt die moderne taakverdeling van haar ouders kennelijk maar niets. Ergens in het stuk zegt zij: “Jullie zijn er bijna nooit, samen. En als dat een keertje wel zo is, hebben we altijd herrie in de tent!”. Komt het nog goed met de relatie tussen Bert en Hetty? En wat betekent de uitslag daarvan dan voor hun dochter? Want waar is die Liesbeth eigenlijk mee bezig na schooltijd? De komst van de nuchtere, rondborstige klusjesman Jan Janssen in het gezin slaat aanvankelijk letterlijk in als een bom, maar blijkt uiteindelijk toch van grote waarde. De schijnbaar zweverige Carel Claassen daarentegen probeert als academicus iedereen te intimideren. Maar wat voor soort mens schuilt er nu eigenlijk achter al zijn fraaie theorieën? Bijzonder is verder de prominente aanwezigheid van de stem van Kees van Doorn, de overleden stichter van het chemische concern. Heeft hij vanuit het hiernamaals inderdaad nog invloed op de ontstane situatie? Of denkt men dat maar? “Chemische reacties…” is zeker geen zwaar stuk, eerder een heel herkenbare, actuele komedie in het genre “Wie lacht niet, die de mens beziet”… Maar door zijn heel aparte sfeer is dit stuk tevens een uitdaging voor regisseur, spelers en “techneuten” om het publiek weer eens op een andere manier te verrassen en vooral te amuseren.