De mantel

Details van dit toneelstuk

DE MANTEL 26427 Toneelspel eenakter door Jan de Caluwé, 5 personen Er gaat - zo horen we - iemand ‘over’. Waarheen? Er komen gestalten. Een nog ongeborene zoekt een weg naar de aarde om daar een taak te vervullen. Een dienstdoende engel helpt haar op weg. Het lijkt dat ‘stijgers’ en ‘dalers’ elkaar hier passeren en dat er ontmoetingen plaatsvinden. Want intussen arriveert de pasgestorvene, gehuld in een enorme mantel. Dat is wat tijdens haar aardse leven aan haar is gaan kleven. Haar met haar meegekomen egoduiveltje is niet van de vele opsmuk af te slaan. Maar daarmee kom je niet in de hoogste sferen, dat kan alleen in een eenvoudige tuniek (je oorspronkelijke zelf), zo leert de engel-opwacht. De nog ongeborene raakt in haar idealisme onzeker door de pijnlijke aspecten die ze te horen krijgt over het leven op aarde; is ze daarvoor niet te kwetsbaar? De pasgestorvene kiest er na hevige strijd met het egoduiveltje tenslotte voor om haar aardse mantel af te leggen, wat de toegang vrijmaakt voor opgaan in het hoogste geluk. De mantel blijft dus achter. Kan de ongeborene daar iets mee om zich bij voorbaat te wapenen voor haar taak op aarde?