Lang leve 't Zwijnshoofd...?

Details van dit toneelstuk

een sfeervolle, herkenbare plattelandskomedie over een aantal mensen, die in hetzelfde dorp opgegroeid zijn en daar allemaal dezelfde lagere school hebben bezocht. In het eerste bedrijf, spelend in het begin van de zestiger jaren, ontmoeten de meesten elkaar nog regelmatig in café-pension ’t Zwijnshoofd. In de tijd tussen volgende bedrijven zijn de meesten elkaar uit het oog verloren. Het bijzondere van dit stuk is, dat de andere bedrijven telkens zo’n 20/25 jaar later spelen. Daardoor zijn er – qua bezetting – verschillende mogelijkheden. In het eerste bedrijf heeft PETER net ’t Zwijnshoofd geërfd en viert hij daar zijn verjaardag. Hij wil er helemaal voor gaan om dit verlopen etablissement, dat al generaties in de familie is, weer tot bloei te brengen. Personeel kan hij nog niet bekostigen. Maar ANNIE, een aantrekkelijk, maar werkloos meisje uit het dorp, wil hem voorlopig wel af en toe assisteren. Bouwvakker WIM is daar niet helemaal gelukkig mee. Hij woont niet in het dorp, voelt zich daardoor buitengesloten, is sowieso jaloers van aard en heeft bovenal een oogje op Annie. RUDI, zoekt, als pas benoemd onderwijzer aan de dorpsschool, een kamer. De keurige verpleegster GREET probeert op haar manier het ideaal van Peter te bevorderen. De onzekere typiste BEP is meer van de luidruchtige, hooghartige, kritische kanttekeningen. LIA, de buurvrouw, staat eigenlijk een beetje buiten deze groep, maar wil er wel dolgraag bijhoren, vooral om te kunnen poetsen. Lukt het Peter het bedrijf er boven op te krijgen, ondanks de problemen, die hij ondervindt? Hoe verhouden de mensen uit het eerste bedrijf zich uiteindelijk tot elkaar? Hoe vergaat het ieder van hen in de jaren daarna? Nog interessanter is daarbij natuurlijk hoe ze elkaar het leven zuurder of zoeter maken en hoe ze hun toekomst als senior zien. En wat is de rol van PIM eigenlijk in dit verhaal?