Holder de bolder op de hooizolder

Details van dit toneelstuk

We gaan terug naar 1930. De tijd van de bedestede en pispot, wastobbe en wringer, melkbus en melkkruk, boerenjongens en jonge jenever en de onvervalste poepdoos. Hiërarchische rangen en standen, duidelijke normen en waarden en de onbetwistbare vaders wil is wet. We duiken in het leven van Hendrik van Dijke. Herenboer met veel koeien en veel land. Maar hij wil meer, veel meer. En met de erfenis van zijn overleden vader moet dat gaan lukken. Mits hij het ontbrekende deel tenminste vinden kan. Hij is er namelijk stellig van overtuigd dat er meer is dan hij gekregen heeft. En aangezien de hooizolder de favoriete plek van zijn vader was, richt hij daar zijn pijlen op. Hooizolder wordt dan ook tot verboden gebied verklaard en een ieder die er ook maar naar wijst maakt grote kans op de afdruk van ‘n klomp onder zijn kont. Maar ja, ga je in ’n hooizolder graven dan komen er altijd mensen tevoorschijn die je niet verwacht, en veel verleden naar boven wat beter met rust gelaten had kunnen worden. Maar Hendrik laat zijn zoektocht door niets en niemand belemmeren. Niet door z’n zorgzame vrouw, z’n eigenwijze dochter of sluwe moeder. Ook niet door ‘n overspelige paardenknecht, willige meid of sullige dagloner. En zeker niet door ’n louche Belgische veehandelaar of de nieuwe buren met ’n interessant verleden. Alles wijkt voor zijn ultieme doel: het worden van de grootste boer. En dat veroorzaakt veel, heel veel komisch ge-holderdebolder op Hendrik zijn hooizolder.