Ik huil mijn vaders tranen

Details van dit toneelstuk

Twee persoonlijke verhalen. Eén stoel. Twee vrouwen van de naoorlogse generatie, die om verschillende redenen nog dagelijks met de oorlog worstelen. De verhalen ook van dochters en vaders. Breekbare relaties soms, waarin liefde en onbegrip hand in hand gaan. Zoals dat bij veel opvolgende generaties speelt af kan spelen. Een verhaal over schuldgevoel. En schaamte. Maar juist ook over liefde. Middels gespiegelde monologen die elkaar afwisselen, vertellen de vrouwen over hun vader en de oorlog. Langzaam ontrolt zich hun ontroerende verhaal. In al zijn eenvoud herkenbaar en indringend.