Echtgescheiden en vastgevochten

Details van dit toneelstuk

Een sociaal drama, maar wel met een knipoog. Je zou het muzikale komi-tragedie kunnen noemen over een heus onderwerp, de echtscheiding en relatieproblemen vanuit de beleving van het kind. Jos Huibers liet zich bij het schrijven van het script inspireren door levensechte huwelijks- en scheidingsdrama’s, die hij in de loop van vele jaren, zowel beroepshalve als persoonlijk meebeleefde. Voor een goede relatie moet je je best doen, maar voor een goede scheiding evenzo. En dat lukt niet altijd evengoed, omdat mensen op hun moeilijkste momenten ook met de zwakste en slechtste kanten van zichzelf te maken krijgen. In het stuk volgen we twee families, met elk twee kinderen. In het ene gezin zijn de ouders onlangs gescheiden, met veel verwijten over en weer. In het andere gezin blijven de ouders juist bij elkaar, ondanks toenemende ergernis, ruzie en verwijdering. Zulks ‘omwille van de kinderen, die je immers geen scheiding kunt aandoen.’ In beide gezinnen zijn de ouders zo met zichzelf bezig, dat zij uit het oog verliezen hoe en hoezeer de kinderen onder de spanningen lijden. Zij trekken zich terug in aanvankelijk troostrijke, maar gaandeweg grimmiger fantasieën. Er komen psychologen langs, een mediator en een leraar. Twee vriendinnen – ook gescheiden – die vooral met moeder intensief meevoelen en twee zussen, die worstelen met de vraag of je de kinderen nou wel of niet een nieuwe relatie kunt aandoen. Alle rollen worden gespeeld door talentvolle kinderen en jongeren. Hier is bewust voor gekozen, omdat ouders zich in momenten van opperste boosheid en wanhoop, in de ogen van de kinderen, vaak als kinderen gedragen.