Amoureuze perikelen

Eileen ontmoet in haar kuuroord Menno, de man van haar vroege¬re schoolvriendin. Hij herkent haar niet, omdat ze nu een bril draagt en ze elkaar ook al in geen jaren meer gezien hebben. Haar spraakgebrek, ze lispelt namelijk, zou haar meteen verraden heb¬ben en daarom beperkt ze zich, als Menno loopt te liegen, tot veelbetekenend kuchen. En ze moet veel kuchen, want Menno liegt, om kuurgenote Dollie te imponeren en in bed te krijgen, alsof het gedrukt staat. Dollie, niet eenkennig, zit echter ook achter Charles aan, een andere kuurgast, die zijn oog evenwel heeft laten vallen op Eileen, de zogenaamde doofstomme. De moeder van deze Charles komt haar zoon opzoeken, vrijwel op hetzelfde moment dat de wederhelft van Menno komt opdagen. En als laatstge¬noemde haar man dan op heterdaad betrapt met een ander, die ze net niet heeft kunnen herkennen, en de ver¬denking dan op de verkeerde valt, zijn de rapen gaar. Een globaal en summier overzicht slechts van een verhaal, dat bol staat van de verwikkelingen en derhalve, van de ene scène naar de andere flitsend, de toeschouwer geboeid houdt van de eerste tot de laatste minuut.