Eigen haard is wel wat herrie waard

Details van dit toneelstuk

Philip en Anne Sanders, de laatste een gewezen toneelspeelster, arriveren, terwijl hun meubels onderweg zijn, in het landhuisje, dat Harriet, Philips moeder, hun de nabijheid van haar eigen huis cadeau heeft gedaan. Deze bazige dame heeft er niet genoeg aan, dat zij James, haar man, een zachtaardige dominee, overheerst, maar zij wil ook haar zoon onder haar vleugels houden. Terwijl Philip en Anne bezig zijn om de plaatsing der meubelen te regelen, komt Harriet opdagen om dit de jonge vrouw uit handen te nemen. De toneelspeler John Brent, die op een voetreis is, komt James waarschuwen, dat zijn auto dreigt te verzinken in de gezwollen beek, die het landhuisje omringt. Als hij Anne ontdekt, met wie hij vroeger op tournee is geweest, omarmt hij haar, hetgeen Harriet en Philip choqueert. De verhuizer George komt zeggen, dat de verhuiswagen ergens staat met een gebroken as. Na afwikkeling van een aantal misverstanden, zal George er ten slotte op uittrekken om te telefoneren om een andere verhuiswagen, maar hij verstuikt zijn voet, bij het redden uit de beek van Shirley, een meisje dat hij en zijn maat in de cabine hebben meegenomen. Harriet forceert John tot vertrekken, terwijl hij op zich neemt te telefoneren om hulp. Hij blijkt geen stuivertje voor de telefoon te hebben en als hij terugkeert om er een te halen, stort de brug over de beek in, zodat allen zonder eten en drinken van de wereld zijn afgesloten. Een dorpsmeisje, vervangster voor de huishoudelijke hulp, zwaait zich door middel van de boomtakken over de beek, maar dat brengt weinig soelaas. Door de uitzichtloosheid van de situatie en de tirannie van Harriet komt Anne er toe met John te flirten, die haar een rol aanbiedt in zijn nieuwe stuk. Harriet jaagt Philip en John tegen elkaar op maar John maakt Philip duidelijk, wat Anne tot deze komedie heeft gebracht. Een in de kelder al die tijd verborgen zwerver blijkt de weg te weten om contact met de buitenwereld te maken. Maar nu neemt Philip, wie de ogen zijn open gegaan, de teugels in handen en Anne heeft geen reden meer om weer te gaan toneelspelen.