Sneeuwwitje (maar dan anders)

Details van dit toneelstuk

Sneeuwwitje: ‘Ik dacht dat de dwergen zeven lieve kereltjes waren die ‘Johojoho’ zongen en in het bos werkten. Prins: Ja, ik heb ook ooit eens zoiets gelezen. Sneeuwwitje: Maar het zijn eigenlijk een stelletje vervelende rotpubers. En daarmee zegt Sneeuwwitje precies hoe het zit. Natuurlijk staat haar stiefmoeder voor de spiegel en natuurlijk zegt die spiegel dat zij de mooiste is. Maar Sneeuwwitje… dàt is pas een lekker ding! Sneeuwwitje gaat ook in dit verhaal met de jager naar het bos, wordt niet gedood en komt bij de dwergen terecht en ook nu krijgt ze een giftige appel van de heks. Maar intussen terroriseren de dwergen een aantal bejaarden, die op een bijzondere manier wraak nemen en dat verwacht je nou weer net niet. Als na een bezoek van diverse andere sprookjesfiguren (waaronder een vegetarische, verliefde wolf) de prins uiteindelijk dè kus geeft is er toch nog iets normaals aan deze versie van dit beroemde sprookje.