Tafeltje dek je, ezeltje strekje, knuppel uit de zak!

Details van dit toneelstuk

Een kleermaker had drie zoons. Ze gingen bij een baas een beroep leren en kregen na hun opleiding als beloning een geschenk. De oudste kreeg een tafeltje. Dat zag er heel gewoon uit maar het was een wondertafeltje. Als je zei: “Tafeltje, dek je”, dan stond er het lekkerste eten op. De tweede zoon kreeg van zijn baas een ezeltje. En ook dat was heel bijzonder. Als je zei “ezeltje strek je”, dan rolde uit zijn achterste zoveel geld als je maar wou. Beiden trokken ze naar huis en onderweg gingen ze overnachten in een herberg. De herbergier had in de gaten welke toverstukken de jongemannen bij zich hadden en hij verving het wondertafeltje met een gewoon tafeltje en de wonderezel met een gewone ezel. Als de jongens thuiskwamen stelden ze vast dat ze bedrogen waren. Ze schreven dat aan hun jongste broer. Die kreeg van zijn baas een leren zak met een knuppel. Als je zei:”Knuppeltje uit de zak!” dan sloeg de knuppel elke aanvaller zonder genade. Dankzij dit wapen kon hij de bedrieglijke waard mores leren en de twee toverzaken terugkrijgen. Vanaf nu konden de drie broers met hun vader rijk en gelukkig leven en wanneer er dieven kwamen dan moesten ze alleen maar roepen: “Knuppeltje uit de zak!”