K(r)amperen bij de boer

Details van dit toneelstuk

Het eerste bedrijf speelt zich af in de huiskamer van de familie Nooitgedacht. Het hoofd van het gezin Nooitgedacht, Gijs, moet min of meer gedwongen, zijn vakantie doorbrengen in een tent op het terrein van boer Jos. Aangezien hij daar helemaal geen zin in heeft, verzint hij een list waarbij zijn schoonzoon de kolen uit het vuur moet halen. Zijn vrouw, Elleke, heeft haar hoofd helemaal op hol laten brengen door haar dochter Moniek, die kamperen bij de boer ‘het einde’ vindt. En dat terwijl zij nog nooit heeft gekampeerd. Maar het is zo hip! Henk, de schoonzoon van Gijs, heeft diep in zijn hart net zo’n hekel aan kamperen als zijn schoonvader, maar Moniek bepaalt wat een “leuke vakantie” is. En daar heeft Henk zich maar in te schikken. Hij vindt werkelijk alles goed wat Moniek hem zegt. Totdat hij gehersenspoeld wordt door zijn schoonvader. Maar of dat stand houdt? Truus is de inwonende moeder van Gijs en wordt door iedereen Oma Truus genoemd. Ondanks haar hoge leeftijd is ze “bij de pinken” en laat ze zich door niemand het kaas van haar brood eten. Ze is faliekant tegen kamperen en al helemaal tegen kamperen bij de boer. Dat vindt ze maar niks. Een boer moet zich met zijn boerenbedrijf bezig houden en niet campingbeheerdertje spelen is haar uitgesproken mening. De rol van Oma Truus is een korte, maar hilarische rol. Het tweede bedrijf speelt zich af op de kampeerboerderij van Jos, rondom de twee tenten van de familie Nooitgedacht. Boer Jos is oprecht blij met zijn gasten en is dan ook begaan met hen. Ook zijn vrouw, Sanneke, wil het haar gasten graag naar hun zin maken. Op de kampeerplaats staan ook de vaste gasten Wim en Floortje. Ze leiden hun eigen, nogal aparte leven. Alleen al de manier waarop zij zich kleden strookt beslist niet met hetgeen je van de gemiddelde campinggast zou verwachten. Daarnaast geeft met name Wim, veelal ongevraagd, zijn welgemeende maar vreemde adviezen aan de familie Nooitgedacht, hierbij in woord en gebaar bijgestaan door Floortje die het allemaal zo goed meent, maar o zo onnozel uit de hoek kan komen. Dat Wim helaas wel eens de dupe wordt van zijn eigen vreemde gedrag maakt het allemaal zo onvoorspelbaar.